تخمین زده شده است که حدود 45 میلیون آمریکایی 1.73 تریلیون دلار بدهی دانشگاهی دارند. اعداد ممکن است بسیار یا کمی شگفت زده کنند، که واقعاً موضوع نیست.
نکته اصلی این است که بدهی که اکنون در تریلیون ها اندازه گیری می شود، به یک معنا نقطه میانی منطقی برای دخالت تاسف بار دولت فدرال در تامین مالی آموزش دانشگاهی است. "هیچ کس پول دیگران را با دقت خرج نمی کند" حقیقتی به قدمت بشریت (یا پول) است و تریلیون ها بدهی وام دانشجویی فدرال این حقیقت را زنده می کند. ما این را می دانیم زیرا خماری ها (به معنای واقعی کلمه و مجازی) از زمان صرف شده در دانشگاه همچنان در حال افزایش است.
برای طولانی‌ترین زمان، کالج به‌عنوان مسیری برای تحرک رو به رشد نام‌گذاری شده است، و در نتیجه، آمریکایی‌های بیشتری به دنبال تحصیل به عنوان راه صعود یا خروج هستند. آنها به درجات مختلف علیت را معکوس کردند.
مسلماً آنچه کالج را بسیار ارزشمند کرده بود این بود که تکمیل آن لزوماً از نظر تحصیلی یا مالی یک چیز مطمئن نبود. در دهه‌های گذشته به دانش‌آموزان سال اولی می‌گفتند که به اطراف نگاه کنند. بسیاری از کسانی که در اتاق یا سالن هستند، چهار سال بعد لباس پوشیده نمی‌شوند. یا نسبت به یادگیری، تأمین مالی آموزش یا هر دو نابرابر خواهند بود. در مورد کسانی که به پایان رساندند، تکمیل مدرک نشان دهنده موفقیت واقعی علمی و مالی بود. موانع بر سر راه تا حدی برای کارفرمایان ارزش قابل توجهی داشت.
سپس دولت وارد تصویر شد یا ردپای خود را گسترش داد. اگر مدرک دانشگاهی موقعیتی را در مسیر دستیابی به فرصت های شغلی بهتر اعطا می کرد، دولت وضعیت بیشتری را تعیین می کرد. تأمین مالی آموزش از طریق وام های فدرال ساده تر می شود. کالج‌هایی که مشتاق دستیابی به جریان‌های درآمدی بیشتر و امیدوارکننده‌تر هستند، می‌توانند با تکمیل مدرک در طول چهار سال (یا شاید پنج یا شش سال – چه کسی در حال پرداخت کردن شخص دیگری باشد؟) با واقعیت جدید وام فدرال سازگار شوند. اسم آن را «چاپ پول»، نسخه کالج بگذارید. چیزی که زمانی بسیار ارزشمند بود و نشان‌دهنده استقامت سرسختانه‌ای بود که به خوبی به دنیای کار ترجمه شد، تا حدودی توسط فیات دولتی از بین رفت.
که ما را به وضعیت کنونی که در آن قرار داریم می‌رساند. بدهی‌های وحشتناک دانش‌آموزی برای مدارک تحصیلی کم‌معنا و به دلایلی فراتر از دروس تدریس شده کمتر است. به بالا نگاه کن. با این حال، پول بدهکار فقط همین است. این یک ویژگی نژادی نیز دارد. بررسی تریلیون‌ها بدهی وام دانشجویی فدرال نشان می‌دهد که دانشجویان سیاه‌پوست به‌ویژه زیر بار پول‌های بدهکار هستند. آنها به طور متوسط با 7400 دلار بدهی بیشتر از همتایان سفیدپوست خود فارغ التحصیل می شوند.
رابرت اسمیت، میلیاردر سهام خصوصی مستقر در آستین، تگزاس وارد شوید. اسمیت چند سال پیش بدهی وام یکی از فارغ التحصیلان کالج مورهاوس را بازنشسته کرد، و معلوم شد که این ژست تنها شروعی برای این بهبود دهنده درخشان شرکت ها بود. اسمیت قصد دارد سود به ارمغان بیاورد و نیروهای بازار در جبهه تحصیلات دانشگاهی نقش داشته باشند.
هدف ابتکار آزادی دانشجویی اسمیت (SFI) این است که دانشجویان امروز و فردا را از خماری که بدهی وام است، رها کند. SFI بودجه تحصیلات دانشگاهی را برای تلاشگران امروز و فردا تامین می کند، نه به صورت رایگان، بلکه در ازای کاهش درآمدی که آن دانشجویان پس از خروج از کالج و در دنیای کار به دست می آورند.
همه چیز خوب به نظر می رسد، اما برخی بدون شک شک دارند. اگر یک مدرک دانشگاهی مورد بی‌ارزشی قرار گرفته است، پس بازار پرتاب پول روی کاغذ که روز به روز سست‌تر می‌شود، کجاست؟ پاسخ نسبتاً ساده است.
SFI فقط هیچ مدرکی را تامین نمی کند. مدارک علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (STEM) واجد شرایط بودجه SFI خواهند بود. همه اینها بسیار مهم است، هرچند نه به دلایلی که بسیاری از خوانندگان ممکن است فکر کنند.
احتمالاً پاسخ واضح به نوع درجه‌هایی که SFI تأمین مالی می‌کند این است که یادگیری STEM دانش مهمی را به کارگران فردا منتقل می‌کند. شاید آره شاید نه. نمای اینجا به احتمال زیاد نیست. اسمیت به عنوان یک سرمایه گذار موفق به خوبی می داند که اقتصادهای پویا با تغییرات بی امان تعریف می شوند. به عبارت دیگر، کار فردا به احتمال زیاد شباهت زیادی به کار امروز نخواهد داشت. مورد دوم یکی از ویژگی های اقتصاد ایالات متحده است، نه یک اشکال.
در کشورهای در حال پیشرفت، آنچه ما «کار» می نامیم یک هدف متحرک است. این روش کوتاهی برای گفتن است که یادگیری STEM احتمالاً نمی‌تواند با آنچه در دنیای کار اتفاق می‌افتد هماهنگی داشته باشد. خبر خوب این است که تاخیر مشکلی ندارد. لطفا به خواندن ادامه دهید.
چیزی که مدت‌ها مدرک دانشگاهی را با ارزش‌تر کرده است این بوده است که تکمیل مدرک در مورد فرد گفته می‌شود. این یادآوری است که مسلماً مهمترین جنبه مدرک STEM این است که دستیابی به آن بسیار سخت تر از پیشنهادهای اصلی باطنی تر کالج ها و دانشگاه ها است که کمی نیستند و به دلیل کمی نبودن، پیوستن به آن دشوار است. درجه به. SFI برای دستیابی به چیزهایی که به آسانی به دست نمی آید، بودجه مالی خواهد کرد. در نتیجه، بخشی از درآمدهای آتی آن مطمئن تر خواهد بود.
در عین حال، مالکیت SFI فلج کننده نخواهد بود. این امر مستلزم کاهش درآمد کارگران است، نه پرداخت ماهانه. به طور خلاصه، اگر کار نمی کنید، پرداخت ماهانه نخواهید داشت. که برخی بدون شک ادعا خواهند کرد که SFI مشوق هایی را در بین فارغ التحصیلان ایجاد می کند تا کار نکنند. نه واقعا. در مورد آن فکر کنید.
اگر بیش از چهار سال به اندازه کافی سخت کار کرده اید تا مدرک STEM را دریافت کنید، تلاش انجام شده به وضوح چیزی در مورد شما می گوید. به ویژه، از ویژگی های تلاشی صحبت می کند که به اخلاق کاری پرانرژی ترجمه می شود. بدون شک برخی از منابع مالی SFI کار نمی‌کنند، اما پولی که از دست می‌رود با پولی جبران می‌شود که جاه‌طلبان آن‌قدر خوشحال هستند که درصدی از درآمدهای آتی را در ازای آزادی از بدهی بازپرداخت کنند.
رابرت اسمیت یک سرمایه گذار است و با دانشجویان مانند یک دارایی رفتار می کند. این یکی از ویژگی های برنامه اوست، برخلاف یک باگ. امیدواریم این آغاز روندی باشد تا وام دانشجویی چند تریلیون نفری ما را در مسیری به نقطه پایانی بسیار زشت‌تر و گران‌تر نبرد.

source