شکست در بازی عنوان NFC از فیلادلفیا ایگلز ممکن است آغاز پایان برای … [+] Mike Zimmer باشد. (عکس از Al Bello/Getty Images)
مایک زیمر فرصت های متعددی داشته تا مینه سوتا وایکینگ ها را به تیمی تبدیل کند که می تواند برای قهرمانی تلاش کند. در یک نقطه، به نظر می رسید که او در راه است، زیرا وایکینگ ها پس از فصل 2017 برای قهرمانی NFC بازی کردند و به رکورد 13-3 و مقام اول در NFC شمال رسیدند و پس از آن با یک برد قابل توجه و معجزه آسا در پلی آف پیروز شدند. بر فراز نیواورلئان سنتز
اما به‌جای پیگیری یک نبرد حماسی علیه فیلادلفیا ایگلز که می‌توانست منجر به حضور در سوپربول در برابر نیوانگلند پاتریوتز شود، وایکینگ‌ها در آن بازی عنوان NFC با نتیجه 38-7 شکست خوردند.
نوعی روحیه قهرمانی پس از معجزه در برابر مقدسین از وایکینگ ها ناپدید شد و زیمر قادر به بازگرداندن آن نبوده است. مدیر کل، ریک اسپیلمن، فکر می‌کرد که وقتی کرک کازنز را به‌عنوان QB1 تیم گرفت، تیم را ارتقا داد، و این آمار از زمانی که کوارتربک سابق واشنگتن لباس مینه‌سوتا را پوشید، چشمگیر بوده است. اما واضح است که کازنز یک کوارتربک در سطح قهرمانی نیست و هرگز نخواهد بود.
این مربی فرصت های متعددی برای تشکیل تیمی در سطح قهرمانی داشته است، زیرا از سال 2014 هدایت تیم را بر عهده داشته است. "مرد رهبری
متخصصان دفاعی اغلب در انتقال به سرمربی موفق نمی شوند. بیل بلیچیک و بیل پارسلز استثناهای قابل توجهی هستند، اما درک نحوه اجرای دفاع و پودر کردن حمله حریف به این معنی نیست که هدایت کل تیم به عنوان یک موضوع از پیش خواهد بود.
درعوض، اکثر کارشناسان دفاعی باید همانجا توقف کنند، زیرا آنها به سادگی آنچه را که برای گرفتن فاصله یک تیم لازم است ندارند.
اگر زیمر این کار را می کرد، در آن بازی قهرمانی مقابل ایگلز و از آن زمان بارها آشکار می شد. این شامل بازی هفته گذشته مقابل لس آنجلس رمز می شود، اما این تیم صرفاً مراحل را طی کرد. این یک بازی بود که برای کسب جایگاه در پلی آف مورد نیاز بود، و در حالی که رامز خود یک تیم پلی آف قانونی است، تلاش به سادگی انجام نشد.
گویی عدم حضور دالوین کوک به آنها این حق را می داد که آن را به صورت پستی ارسال کنند. وایکینگ ها یکی از بهترین گیرنده های بازی را در جاستین جفرسون دارند و آدام تیلن با وجود مچ پای آسیب دیده اش حاضر بود آن را انجام دهد.
علاوه بر این دو، اسلحه‌های صید پاس در کی‌جی آزبورن و تایلر کانکلین می‌توانند به عقب بروند و الکساندر متیسون یکی از بهترین‌های لیگ در آن نقطه است. با این وجود، وایکینگ‌ها هیچ اعتقادی به آن بازی نداشتند و به قوچ‌ها اجازه دادند تا در اکثر 60 دقیقه سرعت را دیکته کنند.
پس از اینجا چه اتفاقی می افتد؟ وایکینگ ها یکشنبه شب به گرین بی می روند و برای دومین بار در این فصل تلاش خواهند کرد تا پکرز را شکست دهند. اگر فیلادلفیا ایگلز یکشنبه به تیم فوتبال واشنگتن شکست بخورد و وایکینگ ها پکرز را شکست دهند، جایگاه خود را در ساختار پلی آف باز خواهند یافت.
اگر ایگلز واشنگتن را شکست دهد اما فینال فصل خود را به دالاس کابوی که رتبه اول را در اختیار دارد ببازد و وایکینگ ها هم پکرز و سپس خرس ها را در فینال فصل شکست دهند، به آنها یک جایگاه در پلی آف می دهد.
اما بعید است که وایکینگ ها 2-0 بروند. اگر آنها مقابل پکرز به میدان بروند – و این بدون تیلن بعد از جراحی مچ پا بعید به نظر می رسد – ظاهراً بازی آسانی مقابل خرس ها خواهند داشت. اما وایکینگ ها مرتباً با شیکاگو مبارزه می کنند و بعید است که این تیم با گرسنگی بازی کند و به یک برد آسان برسد.
پس زیمر که وایکینگ‌ها را از زمان شروع کارش در مینه‌سوتا به سه بازی پلی آف رسانده است، کجا می‌رود؟ تقریباً به طور قطع او را در پایان دوره تصدی خود در وایکینگ ها ترک می کند. به او فرصت کافی داده شده است تا یک تیم قهرمانی را به کار گیرد.
اگر وایکینگ‌ها هنوز در آن مسیر بودند، آن‌طور که مقابل رامز انجام دادند و در این فصل چندین بار انجام داده‌اند، بازی نرمی را انجام نمی‌دادند. آنها می توانستند هویت تیمی ترسناک را برای بازی در برابر آنها ایجاد کنند، تیمی که هر هفته یک رفتار وحشیانه و خشن از خود نشان می داد.
این اتفاق نیفتاده است و برای رساندن وایکینگ ها به آن سطح به مربی دیگری به جز زیمر نیاز است. هشت سال برای یک مربی کافی است تا توانایی های خود را نشان دهد و او در این امر ناکام مانده است.

source