Ghostwriter با بازی کیت مارا و آدام اسکات یک "فیلم صوتی" طولانی است یا نه؟
مجله نیویورک تایمز NYT این هفته در مورد روند نسبتاً جدیدی از پادکست های داستانی گزارش داد که تقریباً طول یک فیلم داستانی دارند و قرار است مانند یک فیلم داستانی در یک جلسه مصرف شوند و در مورد دشواری هایی که آنها را چه نامی بگذاریم. مقاله "فیلم های پادکست" نام داشت؟ داستان بلند بلند متوسط را گسترش می دهد.»
این روند تقریباً به طور کامل توسط شرکت تولید پادکست Cadence13 و یکی از بنیانگذاران کریس کورکوران هدایت می شود که امسال دو اثر از این دست را با فیلم هیجان انگیز هالووین Treat با بازی کایرنان شیپکا و Ghostwriter با بازی آدام اسکات و رونی مارا منتشر کردند.
بعلاوه Two-Up پادکستی به نام Shipworm منتشر کرد که آن را "فیلم صوتی بلند" نامیدند و استودیوی پادکست کودکان Gen-Z رسانه ای آیووا چپمن و آخرین سگ را منتشر کرد که آنها آن را "حماسه صوتی با طول فیلم" نامیدند.
پادکست‌های مختلف به عنوان مقاله در توییتر کاملاً منفی پاسخ دادند و احساس کردند که این عنوان کاری را که سال‌ها در فضای تخیلی صوتی انجام داده‌اند تحقیر می‌کند یا نادیده می‌گیرد و جاناتان میچل از The Truth به سادگی با گفتن « در این مرحله، این کاملاً واضح است» به آن پاسخ می‌دهد. تهاجمی .»
کریستوفر دول از پادکست آردن هم در مورد گزارش پادکست های 90 دقیقه ای و هم در مورد استفاده آن ها از افراد مشهور کاملا بدبین بود.
Jocelyn Gonzalez، مدیر PRX Productions در مورد مفهوم پادکست طولانی مدت که رسانه را گسترش می دهد، شوخی کرد.
بخش هنری نیویورک تایمز با مقایسه آن با یک درام رادیویی در اواسط قرن هیچ لطفی به خود نکرد، به گونه‌ای که گویی مخاطبان اصلی هنوز برای مقایسه با آن به آن ترفند نیاز دارند.
اد فورچون از مجله Starburst از قبول طعمه امتناع می ورزد و به این نکته اشاره می کند که چگونه مجله خودش سال ها پادکست های بلند مدت (البته آنهایی که بودجه بسیار کمتری دارند) را بررسی می کند.
مقاله نیویورک تایمز ثابت می‌کند که مهم نیست که چه تعداد پادکست ساخته شده یا چقدر خوب هستند، شرکت‌های رسانه‌ای بزرگ همچنان به مقایسه آن‌ها با درام‌های رادیویی دهه 1940 متوسل می‌شوند، در حالی که اگر این کار خوب نادیده گرفته می‌شود. نه افراد مشهور و نه توسط یک خانه تولید بزرگ.

source